Even er tussen uit: Curacao en Bonaire

Bon Tardi!!

Het is tijd voor vakantie!! We zijn naar Curacao en naar Bonaire geweest. Voor mij was het allemaal de eerste keer. Thomas en Linda hebben een jaar op Curacao gewoond, ik heb van hun al een hele hoop fotos gezien en veel verhalen gehoord. Leuk om het nu eindelijk eens met eigen ogen te zien en mee te maken. Voorafgaand aan onze reis hebben we dan ook een hoop aan hun gevraagd. Jorick is al eens eerder met zijn werk op Curacao geweest maar dat is toch heel wat anders dan als je in Curacao op vakantie bent.

Dinsdag 25 November vlogen we met insel air naar Curacao. Dit ging volgens Arubaanse maatstaaf aangezien we meteen al weer drie kwartier vertraging hadden voor een vlucht van ongeveer 15 minuten.. Eenmaal aangekomen in Curacao werden we opgehaald door de eigenaar van het appartement. Het is een leuk appartement in Grote Berg. Precies goed voor met zijn tweetjes. Jorick en ik verbaasde ons over de regeling rondom de stroom. Hier betaal je, netzoals in Nederland, per maand wat je verbruikt. Bij dit appartement hebben ze een systeem waar je een soort tegoed op kan zetten. Je gaat naar de winkel en koopt daar stroom. Dat zet je met een speciale code op het systeem en vervolgens kan je verbruiken tot de stroom op is. Heel apart, wel goed voor je bewustwording hoe veel je verbruikt etc. Het was de bedoeling dat we bij de eigenaar van het appartement een auto konden huren, helaas had hij geen huurautos meer beschikbaar. Uiteindelijk zijn we een stuk gaan wandelen opzoek naar een autoverhuur bedrijf. Op Curacao is een auto net zo belangrijk als hier op Aruba. Het maakt alles een stuk makkelijker en goedkoper. Elke keer een taxi betalen past niet binnen ons budget. We hebben die middag geen huurauto kunnen vinden maar wel een leuk restaurantje. Café de buurvrouw heet het. We hebben daar lekker pizza en nacho's gegeten.

Na het eten besloten we om met de bus naar Willestad te gaan en vanuit daar een huurauto te regelen. Wachtend bij de bushalte worden we aangehouden door een wit busje met een oudere man en zijn zoon/neef of iets dergelijks. Hij vroeg ons waar we heen moesten. Ik keek Jorick twijfelend aan maar Jorick stapt zo de auto en in hup we zijn weer op de weg. Het is een aardige man maar kwam niet helemaal meer helder over. We hebben de reis met hem gekletst en eenmaal aangekomen op bestemming hem hartelijk bedankt. Hij heeft ons naar een verhuurbedrijf gebracht. Helaas waren zij al gesloten dus niet echt opgeschoten. Weer te voet verder. Het begon steeds donkerder te worden en wij liepen nog steeds samen op straat. Maar opeens zagen we een verhuur bedrijf met veel autos! Snel er naar toe gelopen en eindelijk een auto kunnen huren. Het was een heel avontuur. We zijn, met de mooie huurauto, doorgereden naar het centrum en hebben daar lekker een patatje gegeten bij de pontjesbrug en door de stad gewandeld. Leuk om eindelijk in het land te zijn waar ik al zo veel over gehoord heb.

Woensdag 26 November hebben we een actieve dag gehad. We zijn naar de kazerne geweest om daar duik spullen te huren. Dit was nog een hele klus aangezien ik nog geen pasje heb van Padi. Ik heb een weekend voor Curacao mijn open water gehaald maar dit is niet op tijd verwerkt. Helaas kan je zonder Padi geen spullen huren/meenemen. Gelukkig was Jeffrey van HappyDivers Aruba te bereiken en heeft hij snel alle gegevens ingevoerd en een foto van het digitale pasje doorgestuurd. Zo konden we toch nog duik spullen huren. Onze eerste duik hebben we gemaakt bij Playa Kalki. Dit zit bij Westpunt. Het was geen hele bijzondere duik. We hebben een kleine Murena gezien en verder een heel mooi groot rif. Het rif is wel heel anders als Aruba. Het loopt namelijk stijl naar beneden. Heel makkelijk duiken en echt wel heel mooi om te zien. Dit was onze eerste duik samen zonder dive master. Speciaal moment dus :).

Die avond hebben we heel romantisch gegeten bij een nieuw restaurant op een heuvel in Klein St. Martha. Het restaurant heet Blenchi en is naar wat ik ervan begreep ook een hotel. Het was net drie weken open maar wel hartstikke leuk opgezet. Het huis is een gerenoveerd landhuis. Het verhaal gaat dat daar een slavenbaas heeft gewoond en daar na verloop van tijd een opstand is geweest. De slavenbaas is vervolgend door de slaven achter een auto gebonden en zo hebben ze enkele uren over het eiland gereden. Je kan je voorstellen dat deze slavenbaas er niet zo goed van afgekomen is. In ieder geval is het een hele mooie plek geworden en naar mijn idee ook respect naar het verleden.

Donderdag 27 November zijn we met de Mermaid naar Klein Curacao gegaan. Dat was echt een leuke dag. Met de boot die kant op, ik natuurlijk misselijk. Maar zonder te spugen aan de andere kant gekomen. Vervolgens lekker ontbeten en onze eerste duik gemaakt. Langs de kust van Klein Curacao werden we gedropt met een bootje en vandaar langs een stijl rif naar beneden gedoken. Aan het einde van de duik een mooie schildpad gezien. Hij was wel wat bang voor ons dus zwom snel weg. Na het duiken natuurlijk hartstikke honger en hebben we genoten van een heerlijke BBQ lunch. Daarna zijn we snel weer het water in gedoken en dit keer om te snorkelen. We hebben meerdere schildpadden gezien, het was echt heel bijzonder om deze dieren in het wild mee te maken.

Vrijdag 28 November hebben we weer een drukke dag gehad. We zijn begonnen met een duik bij het strand van het Divi hotel naast the Dolfin Academy. Vervolgens hebben we de duik spullen terug gebracht en zijn we naar het Sea Aquarium (Dolfin Academy) gegaan. Daar hebben we lekker rondgelopen en genoten van alle zeedieren die zij hier hebben. De dolfijnenshow, roggen, verpleegsterhaaien, flamingos en zelfs nog een kus gehad van een zeeleeuw. Nou wat wil je nog meer? Savonds heerlijk gegeten bij Tony's Roma's. Restaurant hebben we ook op Aruba dus dat moeten we maar snel eens gaan uitproberen.

Zaterdag 29 November niet zo veel gedaan. Mag ook wel eens een keertje. We zijn aan het einde van de middag van een klif/hoge rots afgesprongen. Dat vond ik super spannend aangezien ik heel erg hoogtevrees heb. Jorick ging dan ook eerst en in eerste instantie was ik niet van plan om te gaan.. Nadat Jorick 3 keer was gesprongen heb ik alle moed verzameld en ben ik ook gegaan. Het was denk ik een meter of 10. Dan duurt het toch wel lang voor je het water raakt. Wel heel gaaf.

Savonds hebben we lekker gegeten bij Jaanchies. Een lokaal restaurantje waar ze leguanen stoofpot verkopen. Dit moesten we natuurlijk uitproberen. Ik vond het een beetje kip achtig. Het vlees zelf was niet zo heel lekker, taai en heel weinig maar samen met de saus was het wel een leuk gerecht. We hebben daar heerlijk in de schommelstoelen gezeten en genoten van de rustige avond.

Zondag 30 November was het dan eindelijk zover. Het was de dag van de KLM Marathon. De eerste die gehouden is. Dit is ook de reden dat wij in eerste instantie naar Curacao gekomen zijn. Jorick heeft meegedaan aan de Trial. Dat is 10 km hardlopen door moeilijk terrein. Wel toepasselijk voor zijn werk en is dan ook door zijn werk betaald. Hij is 11de geworden van de 85 deelnemers met een tijd van 52,35 min. Ik ben hartstikke trots natuurlijk. Zelf heb ik meegedaan aan de 5 km. Ik ben 69ste geworden van de 279 deelnemers met een tijd van 30,51 min. En van de vrouwen van ik 31ste geworden van de 176 deelnemende vrouwen. De eerste keer 5 km hardlopen sinds ik op Aruba ben. Ik ben ook trots op mezelf!!

Die zelfde dag zijn we naar het natuurpark geweest. Daar hebben we lekker rondgelopen en genoten van de mooie natuur van Curacao. Wat ik heel mooi en spectaculair vond was het “blowhole”. Klinkt een beetje fout maar het is een gat in de grond waar zeewater met een hoge druk doorheen gespoten wordt. Hierdoor ontstaat een fontein van misschien wel 6/7 meter hoog. Heel indrukwekkend. Toen was ons avontuur op Curacao al bijna tot een einde gekomen. We hebben onze laatste nacht nog heerlijk kunnen slapen in ons appartement en op zondag 1 December zijn we met insel air naar Bonaire gevlogen.

Bonaire is een heel ander land. Wat mij opvalt is dat alle eilanden op elkaar lijken maar daarnaast ook weer totaal van elkaar verschillen. Aruba is druk, veel mensen, veel touristen. Dit wisselt zich af met prachtige stranden en stukjes mooie natuur. Wat je hier op Aruba ziet zijn veel zwerfdieren, afval en helaas ook kansarme mensen onder invloed van drank/drugs of wat ze dan ook op een dag bezig houdt. Maar de mensen hier zijn over het algemeen wel vriendelijk. Als je de juiste treft (dus niet tijdens het inschrijven..) dan willen ze je graag helpen. Op Curacao heb ik dat wel anders ervaren. De mensen kijken je anders aan, misschien omdat we blank zijn? In ieder geval merk je echt nog de spanning tussen de bevolking en toeristen. De mensen zijn daar ook een stuk donkerder. Het slavenverleden leeft op Curacao nog erg. Hier op Aruba is dat een stuk minder. Verder vind ik Curacao mooi omdat het groter is, meer natuur heeft en een stuk groener is. De stranden vallen daarnaast wel echt tegen. Veel is tegen betaling en heel eerlijk, ik vind ze minder mooi dan Aruba. Bonaire is klein maar heeeel rustig. Er wonen weinig mensen en dat is te zien. Je komt weinig mensen tegen, je kan rustig op een scooter het eiland verkennen en de natuur is echt prachtig. Maar er is weinig te doen op Bonaire, je kan lekker eten en duiken en dan houdt het eigenlijk wel op.

Toch hebben we er een heerlijke tijd gehad. We zijn namelijk meteen de eerste dag met de scooter het eiland opgegaan. We zijn langs de zoutpannen gereden, hier werd vroeger vanuit zeewater zout geproduceerd. Als je er bent zie je allemaal roze “velden” met wit schuim. Zeewater wat langzaam verdampt en wat steeds zouter en zouter wordt. Mooi om te zien. Langs de weg kom je slavenhuisjes tegen. Hierdoor wordt je even heel bewust van het verleden van dit eilandje. Op de zoutpannen en plantages die Bonaire kent hebben vroeger veel slaven gewerkt. In deze kleine slavenhuisjes mochten de slaven, wanneer zij tijd kregen, rusten. Vanuit hun woonplaats Rincon moesten de slaven te voet naar de andere kant van het eiland om te werken. Alleen op zondag hadden de slaven vrij en kregen zij de mogelijkheid om terug naar huis te keren. Dat zal denk ik een wandeling van 10 uur zijn... 10 uur heen, 10 uur terug.. een dag telt 24 uur. Reken maar uit, misschien 4 uurtjes om “thuis” te zijn. Vreselijk vind ik het.

Na ongeveer 2 uur op de scooter hebben we denk ik de helft van het eiland verkend. Tijd om terug te gaan naar onze hotelkamer, even te relaxen en ons klaar te maken voor het avondeten. We hebben heerlijk gegeten bij Cuba Compagnie. Zeker een aanrader als je ooit naar Bonaire gaat.

Dinsdag 2 December zijn we naar het natuurpark geweest. Hup op de scooter die kant op gereden. We mochten niet met de scooter naar binnen dus zijn we gaan wandelen. Het werd Jorick afgeraden op zijn Birkenstock's te gaan maar koppig als altijd heeft hij dat natuurlijk toch gedaan. En ook dit is goed gegaan. We hebben denk ik een wandeling gemaakt van 1,5 tot 2 uur. We hebben heel veel moois gezien. Wilde flamingo's, mooie natuur en ook een stukje historie. Een zelfgebouwde muur van stenen, waterput en nog een drinkplaats voor dieren. Daarna zijn we met de scooter weer verder gereden.

Ook op Bonaire heb je prachtige “blowholes” waar het water met veel geweld doorheen gaat. We zijn ook bij Goto Lake geweest. Dit is een groot zout water meer waar veel flamingo's leven en broeden. Je mag daar ook niet het water betreden en niet te veel geluid maken. Flamingo's houden namelijk niet van herrie en drukte. Dan stoppen ze met broeden en voortplanten. Zou toch zonde zijn dus hebben we ons netjes aan de regels gehouden.

Woensdag 4 December stond in het teken van het duiken. Omdat we geen auto hadden konden we geen duikspullen huren en meenemen. Beetje gek gezicht op de scooter, en misschien ook wat onhandig. Gelukkig heb je op het eiland DiveFriends. Deze dive compagnie heeft verschillende locaties waar ze spullen verhuren en duiken maken. Gelukkig hadden ze ook drie locaties die direct aan het water liggen waardoor we toch nog drie duiken hebben kunnen maken. Allereerst bij de locatie Yellow Submarine. Dit was de mooiste duik van de dag. Het rif op Bonaire is echt spectaculair mooi. Je gaat een paar meter naar beneden en vervolgens zie je een rif vol met koraal, vis en andere onderwaterdieren. Je ziet dat Bonaire streng is op het gebied van betreden van het water. Je moet namelijk speciale coins kopen. Om te zwemmen/snorkelen kosten die 10 dollar, om te duiken kost het 25 dollar. Hiermee zorgen ze er voor dat het rif mooi blijft. Hierdoor is het dan ook prachtig duiken op Bonaire. We hebben die dag dus drie duiken gemaakt. We hebben veel gezien: zeepaardjes, kreeften, murena, barracuda en nog veel meer waar we geen namen van weten. Het was erg indrukwekkend.

Het was naast het duiken ook een speciale dag. Na de tweede duik kwam ik het water uit en keek ik naar de gouden armband die ik van Rita heb gekregen voor mijn 18e verjaardag. Deze armband is van mijn moeder geweest en is voor mij dan ook erg belangrijk. Alles eraan is voor mij speciaal. Het staat voor de band met mijn moeder, maar niet te vergeten ook voor de band met mijn lieve tante Rita. Maar toen ik er naar keek glinsterde deze armband als nooit tevoren. De zon scheen niet eens. Het was erg bijzonder. Laatst hadden Jorick en ik een gesprek dat ik het idee had dat mijn moeder minder vaak bij mij is dan normaal. Ze liet me even heel duidelijk het tegendeel weten.

Toevallig zijn we die dag uit eten gegaan bij het restaurantje Karels. Mijn neef, de zoon van Rita, heet Karel. Toevallig allemaal. We hebben prima gegeten. Leuke afsluiter want het was meteen ook onze laatste avond op Bonaire. Donderdag 4 december zijn wij, wederom met insel air, terug naar huis gevlogen. We vlogen van Bonaire naar Curacao, van Curacao naar Aruba. In eerste instantie ruim een uur vertraging. Op Curacao hebben we ruim 3 uur gewacht voor we konden boarden naar Aruba. Het was een lange dag maar oh wat heerlijk om eindelijk weer thuis te komen.

We hebben echt genoten van onze vakantie. Veel gedaan, veel meegemaakt en vooral ook een hele hoop gezien. Mooie tijd. Nu is het weer tijd om te genieten op het prachtige Aruba. Ayo!!