Tijd voor een nieuw begin

Lieve mensen,

Allereerst wil ik jullie bedanken voor de leuke, mooie en vooral ook lieve reacties op mijn voorgaande verhalen. Het doet me ontzettend goed om te lezen dat jullie, ondanks de afstand, meegenieten met alle avonturen die Jorick en ik hier op Aruba en omliggende eilanden meemaken. Ik ben blij dat ik van alles met jullie via het blog kan delen en dat dit goed aanslaat en overkomt. Het is voor mij niet altijd makkelijk om alles goed te verwoorden of te omschrijven omdat een hele hoop ondertussen normaal geworden is. Ik hoop dan ook dat mijn verhalen in de toekomst nog spannend genoeg worden.

De reacties die we ontvangen maken vaak emoties bij mij los. Fijne emoties maar soms ook verdriet. Nog voel ik heimwee naar huis, naar de mensen waar ik van houd en naar de dieren die ik heb achter gelaten. Dit zijn verdrietige momenten maar zijn wel een deel van mijn avontuur hier op Aruba. De drang naar huis en de heimwee zijn doorgaans gelukkig wel een stuk minder dan voorheen. De eerste paar maanden vond ik het erg moeilijk om mij te kunnen aarden zo ver van huis. Ondertussen is het 22 december (wanneer ik dit schrijf) en ben ik precies 4 maanden van huis weg. Aruba begint te voelen als mijn thuis. Ik bouw hier een leven op samen met Jorick, een leven waar ik erg gelukkig van word. Naast verdrietige momenten geven de reacties mij ook een gevoel van warmte, verbondenheid en geluk. Ik mag mij gelukkig prijzen met alle mensen die ik in de jaren om mij heen verzameld heb en die er voor mij zijn ondanks dat ik zo ver weg ben. Het verbaast me hoe verbonden ik mij met jullie voel. Ik schrijf dit terwijl ik lekker met Jorick op bed lig. De tranen lopen over mijn wangen maar dit keer niet van verdriet. Ik ben jullie dankbaar voor de steun en liefde die ik voel. Er zijn genoeg momenten geweest waarin ik dit goed kon gebruiken.

Zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik het erg moeilijk gehad met de situatie rondom onze huisgenoot. Het heeft mij, Jorick en onze relatie een hoop stres bezorgt. Op het einde had ik buikpijn wanneer ik in de auto van werk naar huis zat. Ik ga niet in detail treden, geef niemand de schuld want ik ben mij er maar al te goed van bewust dat communicatie etc van twee kanten komt maar de situatie was alles behalve ideaal. Daarnaast hebben we een hoop tegenslagen gehad rondom het inschrijven op Aruba, het vinden van een huisje, het uiteindelijk huren van het huis en alle andere regel dingen hier op Aruba. Het zal je verbazen maar hier op Aruba is alles moeilijker om te regelen. Het is lastig om dingen officieel te regelen, dan is iedereen tegen je. Het duurt lang, mensen willen je niet helpen en elke keer is alles weer anders. Puntje bij het paaltje. Zonder jullie, en Jorick natuurlijk ;), weet ik niet of ik hier wel gelukkig zou kunnen zijn. Nogmaals, bedankt dat jullie er voor mij zijn <3

Op mijn tijd probeer ik dit terug te geven. Dit probeer ik te doen door mooie verhalen voor jullie te schrijven, bereikbaar te blijven en ondanks dat ik zo ver weg ben er toch te zijn wanneer er iets aan de hand is (of gewoon gezellig natuurlijk). Wanneer ik berichtjes ontvang probeer ik zo snel mogelijk te reageren en hier ook de tijd voor te nemen. Soms duurt het wat langer dan verwacht maar ik doe mijn best!

Laten we nu maar overgaan op alles wat we na onze vakantie weer hebben meegemaakt. We hebben het voor de verandering namelijk weer druk gehad. De dag na onze terugkeer zijn wij meteen verhuist. We wonen nu in Rooi Koochi. Een hele mooie wijk dicht bij de kazerne. Jorick kan lekker op de fiets naar zijn werk toe. Ideaal want dan kan ik de auto mee. Vrijdag en zaterdag stonden in het teken van verhuizen. Ik moest gewoon werken bij Jaburibari, dus weinig tijd in de middag. Jorick was wel vrij maar moest ook een hoop doen. Verder hadden we een verjaardag, die gelukkig wel hartstikke gezellig was. Maar alles bij elkaar misschien wel wat druk. Wel ben ik ontzettend blij dat we verhuist zijn. Dit voelt meer als thuis dan Bubali ooit gevoeld heeft.

Zondag kwam meteen al weer bezoek aan. Mirna en Joska hebben wij savonds opgehaald van het vliegveld. Dat kan natuurlijk niet gemakkelijk gaan. Vanwege onze verhuizing kwam Joska de douane niet door.. Dus opeens werd mijn naam geroepen en moest ik vertellen over Joska en Mirna, waar ik woon en wat zij hier komen doen. Alles geregeld en toen kwamen ze door de schuifdeuren lopen. Leuk om weer familie te zien! We zijn naar de auto gelopen en alle spulletjes ingeladen. Auto had helaas wat opstartproblemen dus die hebben Joska en ik even aangeduwd. Lekker begin van je vakantie zal je zeggen. Het was wel hartstikke gezellig.

De eerste week moest Jorick nog werken. Jammer want dat betekent dat hij sochtends niet mee kon wanneer wij leuke dingen gingen doen. En we hebben hopi (veel) leuke dingen gedaan! We zijn naar Mangel Halto geweest, het strand waar met de duikschool vaak gedoken wordt. Heerlijk om je vakantie mee te beginnen want het is een heerlijk rustig strandje met prachtige natuur en zelf een kleine mangrove waar soms boa's in verstopt zitten. Sprookjesachtig met bruggetjes en parasols. Mirna moest even wennen aan het helder blauwe water maar eenmaal door was het ook voor haar genieten.

Joska en ik zijn samen met Mirna de hooiberg opgegaan. Ik denk dat ze een derde zelf gelopen (geklommen) heeft. Super stoer aangezien de trap tredes voor haar tot haar oksels komen. Beste work out voor haar dus. Op de terugweg zijn we langs een mooi kerkje gereden. Het werd gerenoveerd dus eigenlijk mochten we niet naar binnen toe. Na een tijdje kwam de pastoor naar ons toe. Hij vroeg of we ook binnen zouden willen kijken. De vloer werd vervangen en zag er al prachtig uit. Via Frenchman's pass naar huis gereden en toen kwamen we per ongelijk bij een oude goudmijn uit. Het blijkt dat het daar spookt en dat kan ik me ook best voorstellen. Het is wel een prachtige plek waar de natuur de overhand heeft genomen. Mooi om te zien.

Natuurlijk zijn we met Joska en Mirna ook naar de Iguana's (leguanen) geweest. Mirna vond het allemaal maar spannend. We hadden de auto bij Nikki Beach geparkeerd en een wandeling naar het park gemaakt. Langs het strand met onze voetjes door het warme water. We hebben een hoop pelikanen, hagedissen en visjes gezien. Savonds bracht Jorick het vuil naar de vuilnisbak en toen kwam er een zielig hondje aangehinkt Kon amper lopen omdat het linker achterpootje er hulpeloos bij hing. Het arme beest der heup stond helemaal verkeerd en het beestje leek er veel pijn aan te hebben. Desondanks kwispelde ze wild toen we haar in de tuin hadden gezet met voer en water. Het was vel over been. Het had twee halsbanden om maar die zaten zo los dat we er makkelijk een vuist tussen konden doen. Uitgehongerd en uitgedroogd at en dronk het beestje alles op. Arm dier. Het greep ons erg aan. De volgende dag hebben Jorick en ik het beestje naar de dierenarts gebracht om het in te laten slapen. Hoe stoer we altijd zijn hebben we er wel om moeten huilen. Wat was dat ontzettend zielig. Zo lief beestje en er vervolgens niks voor kunnen doen. Relativerend, ze heeft het nu beter dan nog een week alleen op straat terwijl ze langzaam was gestorven. Hebben we toch iets goed gedaan.

We hebben een prachtige middag gehad bij Nikki Beach. Dit is het strand waar de vliegtuigen heel dicht over vliegen wanneer ze gaan landen. Leuk en spectaculair om te zien. Heerlijk met een drankje de ondergaande zon bekeken en prachtige fotos kunnen maken. Daarna hebben we lekker gegeten op het strand. Een heerlijke dag. Dit hebben we dan ook de laatste avond herhaald en zo Aruba voor Joska en Mirna afgesloten.

Natuurlijk hebben we ook Arikok en de ruige natuur van Aruba laten zien. We zijn in de grotten geweest waar we vleermuizen hebben gezien. Mirna was hartstikke dapper want die ging zonder huilen overal mee naar toe. In de buurt van de grotten staat een verlaten huis. Dit blijkt een spookhuis te zijn. Hier zijn we doorheen gelopen en achter dit huis lag nog een tuin. Deze moest, toen het huis nog in gebruik was, echt prachtig geweest zijn. Ik zag een sprookjesachtige tuin voor me. Die dag hebben we gegeten bij Dos Playas. Dit zijn twee strandjes binnen Arikok. Met de wilde golven waar Jorick graag in “speelt”. Jorick en ik hebben toen besloten dat we vaker lekker aan het strand gaan eten. Slaat eigenlijk nergens op dat we dat nooit doen met zijn twee.

Ook zijn we naar de vlindertuin geweest. We zeggen van dag 1 al dat we dit willen gaan doen maar het is er nooit van gekomen. Deze dag dus wel! Het is vrij klein maar er hangt een fijne sfeer. Veel vlinders en ze laten in de rondleiding goed zien wat het proces is van eitje tot vlinder. Hele mooie poppen hingen er in de kast waar deze sochtends vroeg uitkomen. Jorick en ik gaan nog eens samen terug om dit te kunnen bekijken. Mirna was dolgelukkig toen ze de visjes mocht voeren. Het was een leuke dag.

Natuurlijk heb ik ondertussen ook gewoon gewerkt en paardgereden. Zondag ben ik samen met Melanie lekker op buitenrit gegaan. We zijn toen een ratelslang tegen gekomen. De eerste die ik op het eiland heb gezien. Nog nooit zo een dier in het wild gezien maar als je er één ziet weet je meteen dat het niet goed is. Toch een soort instinct denk ik. Joska is ondertussen samen met Mirna gaan wandelen door de natuur. Gelukkig zijn ze geen enge beesten tegen gekomen. Alleen een heel mooi strand en op weg terug Melanie en ik. Voor Joska was het wel lekker om even uit huis te zijn en vooral ook om even alleen te zijn. Kan het me best voorstellen. Twee weken met Jorick en ik is ook niet niks ;)

Afgelopen vrijdag zijn Boy en Angèle aangekomen. Zij verblijven ook bij ons thuis. Ik kende hun nog niet maar vertrouwde Jorick er op dat hij wel leuke mensen in huis zou halen. Gelukkig is dat ook het geval. De laatste dagen zijn we met zijn alle het eiland rondgegaan. Jorick heeft een kokosnoot geslacht en Joska heeft voor ons allemaal heerlijk pannenkoekjes ermee gebakken. We zijn met zijn alle in onze prachtige gezinswagen Arikok doorgereden. Gekeken bij de natuurbrug en gezwommen in natural pool. Gezellig zo een auto vol.

We hebben een hele hoop gedaan en ik zal echt niet meer weten in welke volgorde allemaal. Ik zal ook wel een hele hoop vergeten om te vertellen. Wij hebben Joska 23 december al weer naar huis gebracht en toen was haar vakantie al weer voorbij. Het was erg gezellig om Joska en Mirna in huis te hebben. Natuurlijk heb je altijd even de nodige wrijving. Opeens twee weken met elkaar samen wonen is niet niks. Maar we hebben het zeker ook erg leuk gehad. Joska heeft hier lekker even kunnen relaxen en geleerd dat alles uiteindelijk echt wel goed komt (dingen loslaten) en Mirna heeft een prachtige tijd gehad met vliegtuigen, poesjes, visjes, vogeltjes, hondjes en natuurlijk de zee en het strand. Wat is het ook een heerlijk kind. Leuk om mijn nichtje op deze manier mee te mogen maken.

Naast menselijk bezoek stonden deze weken ook in het teken van de dieren. Jorick en ik hebben ons opgegeven als foster adres. We hebben al twee katjes en een hondje mogen helpen (het hondje van het verhaal hierboven). Fosteren houdt in dat we beestjes tijdelijk opvangen totdat zij een huisje hebben gevonden waar zij voor altijd mogen blijven. Zo helpen wij de stichting om de beestjes sociaal te houden en er voor te zorgen dat ze de juiste zorg krijgen. Allereerst het verhaal van baby kitten Siyah en haar moeder Minou. We hebben ze beide in huis gehad. Allereerst Siyah. Een heel bang katje wat snel wegdook voor elk geluidje. Ze is in totaal 4 dagen bij ons geweest. Na veel aandacht kwam zij los en speelde zij met alles wat los en vast zat. Vooral snachts zodat je geen nachtrust had. Lief ding was het wel. In eerste instantie geadopteerd door een jong stel. Die hebben haar na een paar dagen weer terug gebracht. Toch niks voor hun. In de tussentijd hebben we moeder poes Minou bij ons gehad. Deze was iets minder vriendelijk en zat voornamelijk bij ons onder het bed. Niet zo gezellig dus. Uiteindelijk zijn Siyah en Minou beide geadopteerd door een gezin. Donnie was erg lief voor de katjes maar is blij dat hij weer alleen in huis is. Wachten tot de nieuwe komt :)

Nu gaan we de kerstdagen in. Morgen is het eerste kerstdag. Raar zonder familie, ik ben benieuwd hoe we het gaan ervaren. Hier schrijf ik allemaal over in mijn volgende blog. Ik wens iedereen hele fijne kerstdagen en een prachtig nieuw jaar toe. Met een goede gezondheid en veel geluk. Ik zal in ieder geval aan jullie denken vanuit ver ver Aruba. Ben benieuwd wat volgend jaar ons allemaal brengt.

Ayo <3