Feest!

Bon nochi everybody,

Mijn eerste reisverslag als 22 jarige! Ik ben jarig geweest! Ik zou nu normaal zeggen dat ik oud begin te worden, maar niks is minder waar. Ik voel me piepjong. 22 jaar en kijk wat ik allemaal al heb meegemaakt!! De liefde van mijn leven gevonden, samenwonen, vakanties zoals Turkije Egypte Normandië en Parijs, even voor 1,5 jaar naar Aruba, vakanties zoals Bonaire en Curacao, prachtige sporten zoals beachtennis kitesurfing duiken en paardrijden natuurlijk. Volmondig kan ik zeggen dat ik een gelukkig persoon ben :) So happy birthday to myself! let's make some more memories <3

Het was raar om mijn verjaardag in het buitenland te vieren. De eerste keer zonder mijn familie erbij. Daar heb ik natuurlijk wel een traantje om gelaten. Ik had het niet verwacht maar ik voelde mij meer dan jarig. Ik ben overspoeld met lieve berichtjes van vrienden en familie uit Nederland maar ook uit Aruba. In de ochtend heb ik met Chris, Joska en Mirna geskyped en in de middag ben ik met Pom gaan lunchen. Savonds laat was Jorick pas klaar met werken. Ik mocht niks plannen voor deze avond maar ik mocht mijzelf wel mooi maken voor de plannen die hij had gemaakt. Dan pak ik natuurlijk uit ;) Mooie lange rode jurk aangedaan (eerste keer sinds ik die 1,5 jaar geleden heb gekocht..), haren gekruld, mezelf netjes opgemaakt en natuurlijk een lekker luchtje opgedaan. Jorick had zichzelf ook op paasbest aangekleed en zo gingen wij saampjes op pad. Eerst richting het strand voor een romantische strandwandeling. Langs de stranden bij het Marriot, Riu en Hyatt. Er stonden super romantisch fakkels langs het strand. Er was namelijk een soort speciale gelegenheid bezig en vandaar dat het overal extra mooi was. Extra genieten dus. 

Ik had verwacht dat we ook ergens op de Highrise een hapje zouden gaan eten. Het was dan ook een verrassing dat we weer in de auto stapte en de weg op gingen. Waar gaan we dan wat eten? Screaming eagle zijn we al langs geweest, Texas de Brazil is ook geen optie meer.. Tatami dan? of toch Barefoot? nee... ik was in de war... totdat we de straat richting Pam Pam in gingen.. Nee, het zal toch niet? Op mijn verjaardag uit eten bij de stamplek der mariniers.. Dat zou wel een beetje een domper zijn.. Voor de mensen die hier wonen en of hier geweest zijn die weten precies wat ik bedoel! Maar ik werd meer dan verrast toen we opeens voor het nieuwe restaurant Quinta del Carmen stopte. Oh wat hebben wij genoten. Heerlijke cocktails gedronken, heerlijk voorgerecht met boterzachte zalm op verschillende manieren bereid, een culinair hoofdgerecht van perfect bereide tonijn en als afsluiter een prachtig toetje speciaal voor mij gemaakt met sterretjes en al. De perfecte avond. Wat ben ik verwend!

Met mijn verjaardag net achter de rug kwam valentijnsdag. Weer een dag vol met romantische verwennerij. We hebben beide besloten er niks speciaals mee te doen dus hebben we de avond naar eigen wens ingevuld. Sushi gehaald en deze op een ligbed op het strand saampjes opgegeten. Stiekem vind ik dat enorm romantisch en we hebben dan ook erg genoten. Met de voetjes in het zand en het geruis van de zee op de achtergrond een hapje eten. Omnomnom!

Voor deze dagen hebben wij een nieuw foster kitten in huis genomen. Dit is alweer nummer 6. We hebben haar na een lange zoektocht Djuna genoemd. Ik was op slag verliefd op haar. Ze was in een tuin met een hele hoge muur gevonden. De mensen van het huis waren op vakantie en omstanders wisten zeker dat deze mensen geen huisdier hadden. Dat ze het poesje hebben horen miauwen is geen verrassing want dat kon ze erg goed! Ze was een enorme kwebbel. We hebben haar een week in huis gehad zonder dat ze op internet stond omdat ik haar zelf graag had willen houden. Deze beslissing maak ik natuurlijk niet alleen en Jorick en ik hebben dan ook goed nagedacht. Uiteindelijk helaas moeten beslissen om het niet te doen. Twee uur later stond de nieuwe eigenaar al bij ons op de stoep. Als je de foto ziet begrijp je waarom. Het is een beauty <3 Hij heeft haar voor zijn vrouw geadopteerd. Ik weet zeker dat ze het goed heeft daar, hij was erg betrokken. Ik heb haar wel met een goed gevoel laten gaan. Maar Djuna was voor mij speciaal en ik vond het wel heel lastig om haar weg te geven. Ach het is beter zo. Nu kunnen we blijven fosteren, blijven we goed doen. 

We hebben nu zes beestjes in huis gehad waarvan we er nog één in huis hebben. Mama poes Minou is nog trouw bij ons. Eerst kregen wij black kitty Siyah. Wat was dat een beauty. Vervolgens kregen wij haar moeder Minou in huis. Siyah is bij ons terug gekomen omdat het niet ging bij haar nieuwe papa en mama. Toen zijn Siyah en Minou samen naar een gezin gegaan met een jong kindje. Hier was Minou alles behalve op haar plek maar Siyah heeft het daar heel goed. Minou dus weer terug bij af. Nu is ze bij ons en komt ze helemaal los. Als ik op de wc zit komt ze knuffels halen, ze begint vriendjes te worden met Donnie en vind Jorick steeds minder eng! Ze komt zelfs al op bed knuffelen. Toen we haar kregen zat ze alleen maar onder het bed zo ver van ons vandaan als mogelijk. Krabben als je een poging deed om haar te aaien. Nu herkennen we haar niet meer terug. 

In de tussentijd hebben wij de rode kittens broertjes poepie en drollie in huis gehad. Poepie hebben wij uiteindelijk Azou genoemd en vervolgens is hij naar een Arubaans gezin gegaan waar hij gelukkig is. Drollie heeft een tragisch einde gehad. Toen hij bij ons kwam was hij ontzettend mager en klein. Uitgedroogd en uitgehongerd. Na een dag niks gegeten te hebben ben ik met hem naar de dierenarts geweest, hier hebben ze geprobeerd om hem op te lappen. Infuus erin, prikjes erin en warm houden met kruikjes. Snel naar huis gegaan en dwangvoer gegeven via een pipet. Na een paar uur was hij in mijn armen overleden. Dat was verschrikkelijk en laat de minder leuke kant zien van het fosteren. Hetzelfde geld voor het hondje wat wij van de straat hebben gehaald. Uitgehongerd en uitgedroogd kwam Jorick het dier in de straat tegen. Het was een super vriendelijk hondje en we hebben het beestje meteen in de tuin wat voer en water gegeven. We denken dat het aangereden is geweest aangezien zijn/haar heupen scheef stonden en het mank liep. Helaas hebben we dit beestje moeten laten inslapen. Ik verbaas me er elke keer weer over hoe slecht dieren hier behandeld worden. Honden lopen hier graat mager over straat, soms met en soms zonder halsband. Ondervoed, vol met vlooien en teken, soms met wonden, aangereden door een auto of opgejaagd door zwerfdieren. Ik moet wel eens met beide benen op de grond gezet worden.. Ik kan ze niet allemaal helpen... Dat vind ik wel lastig... Maar ik ben blij dat ik middels fosteren in ieder geval iets voor ze kan betekenen en iets goeds kan doen.

Goed nieuws, we hebben een kite voor Jorick gekocht. We hebben nu beide vier lessen gehad om het te leren en nu is het oefenen oefenen en nog meer oefenen. Dat betekend wachten op goede wind, kopje onder, zout water happen en heel vaak opnieuw beginnen. We hebben nu een size 11 gekocht met board, harnass, touwen en bar. Voor Jorick is dit een prima formaat maar voor mij is het veel te groot. Als ik hiermee ga kiten dan kan ik de kite niet onder controle houden omdat deze mij waarschijnlijk constant uit het water trekt en uit balans brengt. Samengevat is dat simpel weg te zwaar voor mij. We zijn nu dus opzoek naar een beter formaat voor mij, een 8 of een 9. Dat past mij beter! Het is leuk om de verschillen te merken tussen hoe Jorick het doet en hoe ik het doe. Jorick heeft een grote kite nodig omdat hij groter en zwaarder is. Het is voor hem daarom moeilijker om uit het water te komen en echt te kiten. Het heeft echter wel een voordeel en dat is dat hij de kite een stuk beter onder controle kan houden door zijn lichaamsgewicht te gebruiken. Ik merk dat ik snel het water uitkom, ik sta snel op het board en heb daarvoor minder handelingen nodig. Wel moet ik veel beter technisch mijn kite aansturen en onder controle proberen te houden aangezien ik met lichaamsgewicht niet zo veel te zeggen heb.. Waar Jorick zijn board kan verliezen en terug kan zoeken is het voor mij beter om voortijdig de kite te stabiliseren en gewoon rustig opnieuw te beginnen met het board aan mijn voetjes. Ik vind het een super leuke sport en ik ben heel benieuwd hoe het straks gaat als ik mijn eigen kite heb om mee te oefenen! Dan gaan we samen knallen!

Dit weekend was het weer feest. De wegen waren afgezet, de tribunes stonden klaar, de wagens hingen vol met boxen en de prachtige kostuums aangetrokken. Het is tijd voor CARNAVAL!! Hier op Aruba is dat één groot spektakel. Wij hebben deze zondag de 61ste carnaval editie mogen meemaken. Wat een prachtig feest. Vanuit de kazerne stond er een stand/tribune speciaal voor alle medewerkers en aanhang van de kazerne. Daar verzamelde dan ook iedereen. Hier was een bar aanwezig waar je voor weinig een drankje kon kopen. Het was denk ik één van de warmste dagen ooit want.. het was echt bloedheet, kokend hete zon en bijna geen wind... we hebben dan ook rijkelijk gebruik gemaakt van de bar. Jorick met alcoholische drankjes en ik ben braaf gebleven met ice tea en water. Maar goed ook want ik was de dag anders nooit doorgekomen. De parade duurde van 12:00 tot 18:00. Het was één grote opeenvolging van prachtige (en minder prachtige....) mensen in kleurrijke veren en glitter pakjes met een volle laag make-up. Ik heb mijn ogen uitgekeken naar alles wat voorbij gekomen is. Praalwagens met een band erop met een hele stellage aan speakers op vol volume. Daar achteraan kwamen de mensen die mee liepen in de parade. Sommige vrouwen prachtig op hoge hakken, mooie make-up, mooi figuur en alles erop en eraan. Precies zoals in de tijdschriften. Maar ook heeel veeel minder mooie vrouwen en mannen. Want ook die lopen mee in de parade. Blijkt dat je voor 1000/2000/3000 florijn kan meelopen in deze optocht. Ondanks de verschillen in uiterlijk vertoon was het echt geweldig om mee te maken. Iedereen heeft plezier, iedereen geniet. Het is letterlijk één groot feest! Op facebook heb ik meerdere fotos geplaatst maar ik zal ze ook hier op de website plaatsen. Dan kunnen jullie ook een beetje meegenieten.

Toen wij thuis kwamen hebben we de schade bekeken. Beide ontzettend verband.. en alsof dat nog niet erg genoeg was zijn we vandaag weer verbrand.. Tijdens het schoonmaken van ons zwembadje, nu is permanent mijn ondergoed op mijn billen te zien. Op zich is daar niks mis mee... alleen wie zijn gat verbrand moet letterlijk op de blaren zitten... Auw... Gelukkig ben ik niet alleen en steunen lobster boy en lobster girl elkaar tijdens deze zware tijden!

Hier is het ondertussen bedtijd, dus dit verhaaltje blaas ik nu... uit!

Welterusten allemaal <3