Suriname, het eerste deel van onze vakantie

Man man man wat hebben wij weer veel meegemaakt de afgelopen maand. Ik hoop dat ik alles nog mooi kan neerzetten en dat het verhaal niet al te lang word. Vooral dat laatste zal lastig worden want we hebben toch wel zo veel moois beleeft. We zijn in totaal bijna vier weken weggeweest waarvan ongeveer 2,5 week in Suriname en 10 dagen in Brits Guyana. Dit verhaal zal alleen gaan over onze ervaringen in Suriname, het volgende verslag schrijf ik over Guyana. Hopelijk staat alles deze week online. 

Donderdag 30 juli ben ik alleen vanuit Nederland naar Suriname gevlogen. Jorick is vanuit Aruba gekomen en stond mij daar al op te wachten. Hij was midden in de nacht aangekomen en ik kwam pas rond 16:00 aan. Die arme schat heeft lang op mij gewacht. Eenmaal door de douane en mijn bagage gevonden die een eeuwigheid op zich liet wachten was het tijd om naar de guesthouse te gaan. Het vliegveld zit niet dicht bij de stad en het is zeker 1,5 uur rijden om in Paramaribo te komen. Je hebt de mogelijkheid om met een taxi te gaan en daar veel geld voor te betalen of je gaat met de lokale bus voor ongeveer 3 SRD per persoon (dat is ongeveer 1 euro en daar kan Nederland nog een voorbeeld van nemen). Natuurlijk hebben wij voor de laatste optie gekozen. Het is een hele belevenis maar dat maakt het juist zo leuk. Je leert meteen een stukje kennen van Suriname, de mensen en cultuur. 

Eenmaal aangekomen in de guesthouse zijn we eigenlijk gelijk op stap gegaan. Voor onze reis naar Suriname hebben we contact gehad met een man die bezig is zijn eigen tourbedrijf op te zetten. We hadden veel positieve dingen gehoord dus gingen met hem in zee. Hij zou dingen regelen zoals vervoer, accommodatie en de tripjes naar het binnenland. Eén dag voor mijn aankomst in Suriname kwamen wij erachter dat niks hiervan geregeld was. Een behoorlijke domper maar niet het einde van de wereld. We hebben meteen de eerste dag rondgevraagd en van alles zelf geregeld. We hebben twee tripjes geboekt naar het binnenland en zijn van plan om er één zelf te doen. Uiteindelijk is alles goed gekomen maar het had ons wel een hoop gedoe gescheeld als we van te voren dit al hadden geregeld. 

Toen was het tijd om de stad te verkennen. Voor onze eerste trip hadden we ongeveer vier dagen de tijd in Paramaribo. We zijn lekker door de stad gaan wandelen. De sfeer van de stad is moeilijk te omschrijven. Ik heb nog geen enkele plek als dit gezien. Bijna alle gebouwen zijn gemaakt van hout. Meestal is onder het gebouw een winkel en anders een garage met overkapping. De mensen wonen dan daarboven en er is meestal een balkon aan de voorkant. Persoonlijk vind ik het prachtig. Veel gebouwen in de stad zijn verwaarloosd maar er leven vaak wel nog mensen in. In Suriname leven veel mensen buiten. Ze hechten weinig waarde aan de verzorging van hun huis. Daarnaast denk ik dat veel mensen er ook het geld niet voor hebben. Voor het straatbeeld is het soms wel zonde omdat er zoveel meer te halen valt maar aan de andere kant geeft het een heel rustiek en authentiek gevoel waar ik ontzettend van heb genoten. 

In de stad zelf is het overdag wel veilig om te lopen en om te gaan en te staan waar je wil. Criminaliteit is er wel, je moet goed op je spullen letten. Maar ik heb mij niet vaak onveilig gevoeld. Savonds kan het wel anders zijn. Je moet niet in het donker door bepaalde straten gaan. Daarnaast is het verstandig om wat meer op je hoede te zijn. Voelt het niet goed? Ga er dan vooral ook niet naar toe. Verder zijn de mensen over het algemeen ontzettend vriendelijk. Zo heb ik ze in ieder geval ervaren. In eerste instantie denk je: mhhh ik weet niet goed of je vriendelijk bent of niet. Maar als je eenmaal een gesprek begint zijn ze heel vriendelijk en behulpzaam. Wat je veel op straat ziet zijn daklozen mensen. Later zijn wij er achter gekomen dat Suriname een groot aandeel heeft gehad in de tweede wereld oorlog. Suriname heeft veel bauxiet in de grond. Hier wordt aluminium van gemaakt waar vervolgens weer vliegtuigen etc van zijn gemaakt. Daarnaast hebben veel Surinamers in die tijd gevochten in de oorlog. Veel mensen zijn hierdoor getraumatiseerd en hebben niet meer hun weg gevonden om terug te komen in de samenleving. Deze zijn vervolgens terecht gekomen op de straat. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen verhaal. Dit is wat ons is verteld. Over het algemeen hebben wij gezien dat deze mensen niks kwaad doen en gewoon hun leven hebben. Wel is het schokkend en meestal ook moeilijk om te zien dat ze op straat slapen. Letterlijk op de koude bakstenen vloer voor een gebouw. Met wat kleding als kussen en soms als deken. Vaak dun en zoekend naar eten vanuit prullenbakken. Ik vind dat erg naar om te zien. 

Onze eerste trip naar het binnenland, naar de jungle, was naar Isadou. Isadou (spreek je uit als Isadoe) is een eilandje op een rivier. Het is erg klein en alleen bereikbaar bij korjaal (een langwerpige boot gemaakt van één boom). We werden opgehaald in Paramaribo door een busje. De busreis duurde ongeveer 4 of 5 uur en was lekker hobbelen. Eerste deel was over een geasfalteerde weg (die Suriname van de Chinezen heeft gekregen) en daarna hebben we een stuk over een bauxiet weg gereden (een rode zandweg met heel veel gaten). Eenmaal aangekomen in het dorpje Atjoni zijn we met de korjaal verder gegaan. Het was prachtig om zo over de rivier de jungle in te varen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Voor mij was het de eerste keer jungle en ik vond het geweldig. Prachtige natuur, overal vlindertjes en vogeltjes, lianen, enorme bomen en vooral de geluiden van al het leven in de jungle is indrukwekkend. Alle kevertjes, insecten, kikkers, apen, vogels en noem maar op wat er nog meer leeft. 

Eenmaal aangekomen op Isadoe hebben we een huisje aangewezen gekregen en konden we onszelf installeren. Het was hartstikke luxe. Ruime houten huisjes met 4 twijfelaar bedjes met matras kussens lakens en klamboe tegen de beesten. Een eigen badkamertje met douch en toilet. Ik had veel minder verwacht. Het was wel echt genieten. Het eilandje stond vol met deze huisjes en er waren drie verschillende plekken waar grote groepen samen konden komen om te eten, kaarten, drinken en voor andere activiteiten. We kwamen er zelf achter dat er wifi aanwezig was. Echt veel te gek. Wij hebben dit uit principe ook niet gebruikt.. 

Elke avond gingen we gezellig met de hele groep aan tafel om te eten. Het was een groep van ongeveer 15 mensen denk ik en ontzettend divers. Er waren gezinnen, jonge kinderen, oudere kinderen, mensen waren alleen, vriendinnen op reis en natuurlijk ons twee. Mensen vanuit Suriname of die een tijd gewoond hebben in Suriname, meisjes uit Zwitserland en mensen vanuit Nederland. Een leuke groep. Veel samen kaarten, de jongeren voetballen (het is dat we samen voetballen niet leuk vinden anders hadden wij ook wel meegedaan), samen Borgoe (Surinaamse rum) drinken en lekker genieten. 

Isadoe is gelegen aan een stroomversnelling met allemaal rotsen in het water. Dit was een plek waar we ook mochten zwemmen en relaxen. In dezelfde rivier zwemmen allemaal vissen die voor mensen gevaarlijk kunnen zijn maar als je in de stroomversnelling was dan zou je veilig zijn. Denk hierbij aan grote meervallen, sidderalen en vooral ook de beruchte piranha. Gelukkig zijn we geen enge vissen tegen gekomen in het water.. Wat wel leuk is om te vermelden. Het water in Suriname is donker van kleur. Het zit vol met allemaal mineralen waardoor het een rood/bruine soms zelfs zwarte kleur heeft. Heel mysterieus. 

We zijn hier drie dagen geweest. We zijn savonds kaaimannen gaan spotten, in het donker in een korjaal de rivier op en zoeken maar. Het regende en was ontzettend koud maar we hebben er wel een stuk of 5/6 gezien. We hebben een wandeling over het eiland gedaan en hebben grote vogelspinnen gezien (niks voor mij..). We hebben een educatieve jungle tocht gehad waarin onze gids het één en ander vertelde over de dieren, geluiden, bomen en planten. In Suriname maken ze veel gebruik van de medicinale werking van planten. De natuur bied voor alles wat. Heb je een te hoge bloeddruk? geen probleem daar hebben ze een plantje voor waar ze weer een drankje van maken en dat is goed voor je bloeddruk. Is die te laag? dan hebben ze daar ook wel wat op. Last van erectiestoornissen? geen probleem, kauw drie keer daags op de wortel van een speciale plant en voila! werkt ook voor vrouwen trouwens die een (volgens de man....) te laag libido hebben... Zo is er voor elke boom, plant, wortel, besje of vrucht wel een uitwerking die ergens voor helpt. Ik vind het super interessant! De mensen die nog in de jungle wonen maken daar veel gebruik van en het blijkt daadwerkelijk ook te helpen. 

We zijn ook naar een inheems dorp geweest. Ik vond het persoonlijk heel moeilijk om hier heen te gaan. Ik had van te voren gevraagd of ze het wel goed vinden als wij komen kijken op hun eiland naar hoe hun leven. Zelf zou ik het zien als een inbreuk op mijn privacy en best confronterend vinden als opeens een groep blanke of gekleurde mensen met mooie kleding, telefoons en spulletjes langs mijn huisje komt lopen om vervolgens te zien in wat voor klein armoedig huisje ik leef en daar natuurlijk ook een mening over uitspreken. De gids gaf ook aan dat sommige mensen het moeilijk vinden maar wel zien als een bron van inkomen. Wat ik heel netjes vond was dat hij aangaf geen foto's te maken tenzij je deze zou opsturen op fotopapier naar het tourbedrijf zodat de mensen de foto ook daadwerkelijk zien en ontvangen. Het dorp bestond uit twee delen, het christelijke deel en het deel wat geloofd in aardse krachten. Vooral het laatste vind ik erg interessant. Deze mensen geloven dat alles een ziel heeft en als je een foto hiervan maakt er een stukje van de ziel opgaat in de foto en dus uit het object verdwijnt. Hier mochten we dan ook geen foto's maken.

Na afloop hebben we lekker gerelaxed in de stroomversnelling een stuk verder op. Natuurlijk kan dit alleen mij overkomen.. Iedereen was heerlijk aan het genieten en lekker in de stroming aan het zitten. Geen problemen met afglijdende broekjes op bikinitopjes. Ik dacht: Nou daar kan ik ook wel zitten! Nou niet dus. De stroming was iets te hard dus zelf werd ik bijna meegesleurd. Gelukkig kon Jorick mij nog tegenhouden. Maar toen kwam een ander probleem.. Mijn broekje en bikini topje dachten hier toch echt heel anders over. Broekje kon ik nog net op tijd bij mijn enkels grijpen en mijn topje zat nog vast om mijn nek. Maar natuurlijk kon iedereen alles zien.. Geen geheimen voor elkaar hoor! Het was wel een beetje beschamend maar gelukkig kon de rest, en ik ook! er hard om lachen. Uit de harde stroming, snel alles goed doen en vervolgens doen alsof er niks gebeurd was.. haha. 

De laatste dag hebben we heerlijk genoten bij de stroomversnelling bij het eiland. Ik denk dat ik wel 1,5 tot 2 uur daar op een rots gezeten heb. Het was heerlijk rustgevend. Even niks, alleen natuur. Prachtig!

De tweede trip hebben we zelf gedaan. We hebben een enorme auto gehuurd (ford ranger) en zijn daarmee Brownsberg op geweest en hebben de omgeving verkend. We waren de eerste die deze auto konden huren en hij was gloedje nieuw. 348 km op de teller en dan vooral meegeven aan ons. Wij rijden dit pareltje wel even in hoor! Als koning en koningin hebben wij rondgereden in deze geweldige auto. In Suriname is het verkeer nog gevaarlijker dan Aruba en daarnaast rijdt alles ook nog eens aan de linker kant. Alsof dit niet moeilijk genoeg is zat alles in de auto ook nog eens aan de verkeerde kant.. Dit heeft de nodige spannende momentjes opgeleverd. We hadden begrepen dat het erg lastig is om Brownsberg op te komen. Gladde bauxiet wegen met gaten en scheuren in de weg. Eerlijk, wij hebben er niks van gemerkt. We gingen makkelijk de berg op met onze mooie auto! Het was speelparadijs voor Jorick. Lekker crossen en slippen. Driftend de bocht door. Wat een feest. Aangekomen boven op de berg moesten we ons aanmelden bij een wazige man en kregen we onze hangmat plek toegewezen. Toen zijn we meteen gaan wandelen door de jungle. We hebben de Ireneval en Leoval gezien. Het was een pittige wandeling met veel klimmen en stijl dalen. De watervallen waren matig maar het waren leuke ervaringen om samen te doen. Toen kon mijn eerste nacht in de hangmat beginnen. Ik heb amper geslapen. De hele nacht heb ik brulapen gehoord en oh wat vind ik dat een verschrikkelijk geluid. Het is zo onheilspellend en je hoort het overal doorheen. Ik was bang voor alle beesten, slangen en spinnen die wel eens onder, op of rond mijn hangmat konden zitten. Dit alles helpt niet mee als je midden in de nacht, pikkedonker naar het toilet moet en niet uit je hangmat durft. Zien jullie mij al hangen? Ik probeerde Jorick wakker te maken door zijn naam te zeggen, geen reactie.. ohneee.. na een uur wikken en wegen had ik eindelijk de moed verzameld om eruit te gaan. Maak de sluiting van de hangmat open en het eerste wat Jorick zegt is: Schatje wat ben je aan het doen? Wat een opluchting!! Heel lief gevraagd of hij misschien mee wou naar het toilet en toen lekker even kunnen knuffelen. Daarna niet meer kunnen slapen. Oh het was verschrikkelijk..

De volgende dag zijn we naar de witte kreek gewandeld. Dit was werkelijk prachtig! 1,5 uur heen en 40 minuten terug. We hebben een slang gezien onderweg, Jorick ging er bijna op staan. Maar aan het einde van de wandeling kwamen we bij een soort meertje midden in de jungle. Hier hebben we lekker kunnen skinny dippen! hihi, met de billen bloot! Jorick is nog in zijn billen gebeten door een brutaal visje! We hebben genoten.

Toen was ons Brownsberg avontuur afgelopen en was het tijd om verder te rijden. We hadden nog één overnachting ergens op de planning staan en zijn toen naar Berg en Dal gereden met de intentie daar een nachtje te blijven. Niks vermoedend kwamen we daar aan blijkt het een super deluxe resort te zijn. Nou daar hebben wij helaas het geld niet voor. Uiteindelijk hebben we daar wel een hapje gegeten en hebben we daarna in de auto op de parkeerplaats geslapen... Jep je leest het goed. Het was een aparte ervaring. Paste wel een beetje in het plaatje van onze vakantie.

Sorry het lukt mij niet om het kort te houden, nu komt de laatste trip Relleighvallen en Voltzberg. 

We vertrokken rond 09:00 sochtends met een busje naar een vissersdorpje. De rit duurde ongeveer 5 uur. Vanuit daar nog 2,5 uur met de korjaal naar het eilandje toe. Het is vergelijkbaar met Isadou. Het was prachtig! Het was wel iets primitiever, niet allerlei luxe huisjes. Nee er waren drie slaapplaatsen: relatief luxe huisjes, een zaal met stapelbedden en een gebouw aan de rivier voor de hangmatten. Wij sliepen in hangmatten en hadden bij uitstek het allermooiste uitzicht. Eenmaal aangekomen hadden we de rest van de middag en avond eigenlijk vrij. We hebben veel gekaart met de mensen die ook op de trip waren. Een hele leuke groep. Was erg gezellig. 

De volgende ochtend hebben we een lange wandeling door de jungle gemaakt om eindelijk uit te komen bij de Voltzberg. Deze berg is eigenlijk gewoon één blok steen. Ontzettend stijl en in eerste instantie zal je niet begrijpen dat je hier op kan komen. Toch zijn we boven gekomen en hebben we genoten van het prachtige uitzicht. Maar toen was het tijd om naar beneden te komen. Zoals jullie misschien weten heb ik last van hoogtevrees en mijn tocht naar beneden was dan ook een hel. Jorick liep gelukkig met mij mee en hielp mij beneden te komen. Ik vond het dood eng en heb wat traantjes gelaten. Trillend op mijn benen, wat natuurlijk niet echt meehelpt als je niet wil uitglijden, ben ik stapje voor stapje samen met Jorick beneden gekomen. Hierin heb ik mijzelf en mijn angst echt overwonnen! Op de weg terug kregen we de mogelijkheid om af te koelen bij een waterval. Heerlijk. Eenmaal terug op het eiland hebben we onszelf weer vermaakt met kaarten en drank <3 Suriname maakt uitstekende rum!

Dit verhaal kan ik jullie niet besparen.. De laatste dag waren er nieuwe mensen aangekomen op het eiland. Allen met veel make-up, mooie kleding en een instelling van niks. Ik denk dat ze niet gerekend hadden op een trip naar het binnenland.. In deze groep zat een vrouw.. Helaas heb ik geen foto.. Maar het was zeker geen knappe vrouw. Jorick was hardlopen en ik zat aan tafel lekker met een groepje te kaarten. Deze nieuwe groep kwam aan bod in ons gesprek en ik kon het niet laten om, veel te hard, te zeggen:  Hebben jullie ook die mevrouw gezien met al die make-up op? Zij is toch LELIJK. Ik weet het, helemaal niet aardig van mij. Je had er ook echt bij moeten zijn.. Ik dacht dat ze verder op stond bij het water ver buiten het gehoor. Maar nee hoor, ze kwam zo het gebouw achter mij uitlopen. Ik schaamde me dood! Natuurlijk hebben we er heel hard om gelachen (die mevrouw denk ik niet..) en heeft het de nodige gesprekken op gang gebracht. Maar oh wat kan ik soms eigenlijk gemeen zijn.. Het was ook wel echt heel erg... 

Oke naja ander verhaal! haha. We hebben ook nog een stroomversnelling bezocht waar we lekker in konden relaxen. Dit keer heb ik wel mijn bikini aangehouden! En toen was het weer tijd om naar Paramaribo te reizen. Een lange lange reis.. pff.

Onze vakantie naar Suriname was een opwarmertje voor onze volgende bestemming. Onze volgende bestemming is Brits Guyana en wij gaan daarheen voor een erg spectaculair stukje natuur. Hierover zal ik in mijn volgende verhaal meer vertellen. De reis naar Guyana toe is ook wel het vernoemen waard. We moesten heel vroeg vanuit ons guesthouse in Paramaribo met de taxi naar Nieuw Nickerie. Het verbaast me dat we tijdens deze reis niet omgekomen zijn want onze chauffeur reed ongeveer 160 km/h gemiddeld waarbij het bellen, smsen, lezen van de krant, koffie drinken, muziek opzoeken en ga zo maar door geen uitzonderingen waren. Ondertussen was er ook nog ander verkeer wat hij aan het ontwijken was en waren er ook nog gaten in de weg, beesten op straat en mensen waar hij op moest letten. Ik zat in het midden op de achterbank, zonder gordel omdat die er niet was, en had al bedacht wat er met mij zou gebeuren als we een ongeluk zouden hebben. Conclusie: Dat zou ik niet overleven... Dus ben je levensmoe en leef je op het randje? Dan raadt ik je deze chauffeur aan! 

Eenmaal aangekomen bij Nieuw Nickerie zouden we daar met de veerboot vertrekken naar Guyana. Het was allemaal erg onduidelijk hoe het nu verder zou gaan. Er was van alles gaande wat naar mijn idee eigenlijk niet mocht en dat ging ook allemaal langs elkaar. Ik begreep er in ieder geval niks van. Uiteindelijk begrepen we dat er maar 200 mensen naar de overkant konden en er stonden een stuk meer mensen te wachten. We begrepen ook dat we door het hek moesten komen zouden we überhaupt mee konden met de veerboot. Toen de hekken open gingen en daarna ook weer gesloten werden stonden wij nog niet aan de goede kant. Onze spullen waren wel al met een busje naar binnen gereden en onze chauffeur was ondertussen ook nergens meer te bekennen. Je kan je vast goed voorstellen dat dit alles bij elkaar niet echt een goed gevoel gaf. We hebben een man aangesproken die er voor zou moeten zorgen dat wij aan de overkant zouden komen. Dit is hem uiteindelijk ook gelukt. Na heel veel praten, onderhandelen en wachten werden uiteindelijk de hekken geopend en kon iedereen naar binnen. Toen moesten we nog zo snel mogelijk door de paspoort controle. Deze man pakte onze paspoorten en wat geld en liep naar een andere man die de paspoorten regelden. Er stond een enorme rij maar blijkbaar kan je hier gewoon voordringen want 5 minuten later was het geregeld en stonden wij op de veerboot. Wat een avontuur. 

Eenmaal van de boot af en door de douane begon ons volgende avontuur. Dit lezen jullie in mijn andere reisverslag. CLIFFHANGER !!