Time Flies

Man o man wat gaat de tijd toch snel. Jorick zit ondertussen al weer op de helft van zijn tijd hier. Vanuit defensie noemen ze dat ook wel de midterm. Jorick is sinds gister begonnen aan de tweede helft van zijn tijd hier op Aruba. Samen hebben we nog 9 maanden en 11 dagen de tijd voor wij weer naar Nederland moeten vertrekken. Dat zijn nog 286 dagen genieten van de zon, zee, strand, tropische regenbuitjes en ga zo maar door. Vrijdag 22 augustus 2014 vloog ik helemaal alleen naar dit prachtige eiland. Dat is 7 maanden en 26 dagen geleden. Ik ging hier naartoe met de gedachte dat ik 9 maanden op Aruba zou blijven. Op 30 juni 2015 had ik dan ook een retour ticket geboekt zodat ik die datum weer naar huis zou komen. Toen ik net op Aruba aankwam en hier de eerste weken achter de rug had kon ik mij niet voorstellen dat de tijd zo snel voorbij zou gaan. De eerste periode van Aruba vond ik ontzettend moeilijk. Ik had Jorick al ruim 2 maanden niet gezien, woonde samen met een collega van Jorick, ver van huis, geen vrienden of vriendinnen, geen familie, Jorick was overdag weg om te werken, ik had nog geen werk en zat dus veel thuis en ik had ontzettend veel heimwee. Natuurlijk geniet je van zon zee strand en de vakantie sfeer. Maar ik ben hier niet op vakantie, ik ben hier om te wonen. En oh wat vond ik het moeilijk om hier een leven op te bouwen. Toen kon ik mij echt niet voorstellen hoe erg ik van Aruba zou gaan genieten. 

Nu, 7 maanden en 26 dagen later kijk ik er al tegen op om over 9 maanden en 11 dagen naar huis te komen. Aruba is nu echt wel een deel van mijn leven. Ik geniet van de warmte en van de sfeer op het eiland. Ik heb vriendinnen gemaakt, connecties gelegd, mijzelf aangesloten bij het partner comité, geef paardrijles, decoreer bij Flora en ik geniet van mijn leven hier met Jorick en onze lieve katjes. Ik mis nog steeds mijn familie en vrienden, ik mis ook dingen uit Nederland. Maar dat zal denk ik altijd blijven. Nu heb ik hier echt iets opgebouwd en ik hoop maar dat ik wanneer de einddatum er is ik er klaar voor ben om Aruba los te laten. Hier hoef ik nu gelukkig nog helemaal niet aan te denken. Maar als ik dan aan het strand lig, de prachtige heldere zee zie, met mijn zongebruinde huidje over het water uitkijk. Dan kan ik Aruba toch wel heel erg veel waarderen. Ik ben een gelukkig mens dat ik mag zeggen dat Aruba , naast Nederland, ook mijn thuis is <3 

Niet alleen onze tijd op Aruba gaat snel. De tijd van Fanny en Jaap op Aruba gaat ook erg snel! Mijn vorige verslag heb ik geschreven toen zij net op het eiland waren aangekomen. Nu gaan zij al weer bijna naar huis. Maandag vliegen zij naar Nederland toe. De tijd is voorbij gevlogen! Ondanks dat Fanny en Jaap bij ons in huis verblijven heb ik niet het idee gehad dat we echt op elkaars lip hebben geleefd de afgelopen dagen. Fanny en Jaap hebben vooral ook lekker hun eigen ding gedaan. Ik heb er respect voor, ze kunnen hele dagen heerlijk op het strand zijn. Boekje lezen, zonnen, zwemmen, snorkelen en lekker wat eten. Jorick en ik zijn er vaak na een uur of twee wel klaar mee. Fanny en Jaap blijven rustig de hele dag weg. Van de week ben ik gezellig met ze mee gegaan. Het is wel genieten om lekker zo met elkaar weg te zijn. Gezellig tijd samen door te brengen. Jaap en ik hebben een heel stuk samen gesnorkeld. Dat was ook hartstikke leuk en we hebben behoorlijk was vissen gezien. 

We hebben zo veel mogelijk gezamenlijk ontbeten en avond gegeten. Ik kan er echt van genieten om dan na te kletsen aan tafel en zo dichter tot elkaar te komen. Fijn ook om te horen dat ze genieten van het eiland en hier een leuke tijd beleven. We zijn met zijn vieren naar de vlindertuin geweest en hebben heerlijk gegeten bij verschillende restaurantjes. Gister zijn wij naar het casino geweest. Het is en blijft altijd weer een hele ervaring om daar rond te lopen. Nu zaten we aan de tafel van roulette. Het was het einde van de avond. Jaap was eigenlijk al klaar met spelen en Jorick had net zijn laatste dollars/munten ingezet. Komt er een man aan met drie meisjes. Hij legt heel wat 5 dollar munten neer en verliest deze. Dit doet hij nog een keer, en verliest weer. Hij had nu al ongeveer 100 dollar weggespeeld. Zonder blikken of blozen. Hij legt nogmaals 100 dollar neer en wisselt dit voor munten. Dit speelt hij binnen twee beurten weg. Dit ging door tot hij in totaal 600 (!!!!) dollar had verloren. En nog steeds zonder blikken of blozen, ook de drie meisjes leek het niks uit te maken. Wij waren natuurlijk in shock!! Je kan hier zo veel dingen van doen. Hij heeft in 5 minuten ontzettend veel geld verspeeld. Als je er vanaf wil geef het dan aan ons!! haha. We hebben er wel erg om moeten lachen en waren vooral heel verbaast over de manier waarop het ging. Jorick heeft 100 gulden verloren. Dat vind ik al een hele hoop geld. Omgerekend is het ongeveer 50 dollar. Hadden we van uit eten gekund. Ik vind het al te veel en krijg een knoop in mijn buik als we dat geld allemaal kwijt zijn. Maar ach we hebben er twee uur van kunnen spelen en een gezellige avond gehad. Deze man leek het niet eens leuk te hebben... Ongelooflijk!

Oh ik moet jullie nog vertellen over de ronde van Aruba. Jorick heeft daar samen met drie collega's aan meegedaan. De ronde van Aruba is een hardloop event waar de runners een afstand afleggen van 75 km. Dit kunnen ze alleen doen of in team verband. Er waren runners alleen maar ook duo of kwartet! Jorick liep samen met drie collega's en een andere collega was chauffeur. De ronde vind in de nacht plaats ivm de temperatuur. Jorick heeft het volbracht in een estafette vorm. Hij heeft twee keer 10 km gelopen. Er is een chauffeur nodig zodat de andere runners mee kunnen maar ook om de runners te beschermen. Mag er iets gebeuren kunnen de hardlopers de auto in om bijv afgevoerd te worden naar een ziekenhuis oid. Verder is het op het eiland pikkedonker wanneer het nacht is, weinig tot geen straatverlichting en dan zijn de koplampen van een auto toch wel welkom omdat je anders niet ziet waar je loopt. 

De voorbereidingen gingen nogal stroef en daar heb ik dan ook mee geholpen. De dag van de ronde zelf was nog weinig rond en ik ben toen samen met Jorick het hele eiland overgegaan om alle laatste dingen te regelen. De jongens hadden gelukkig wel een sponsor kunnen vinden. Radiozender 106.7 FM. Deze heeft t-shirtjes aangeleverd en een geldbedrag. Voor dit bedrag hebben we dezelfde dag bij een andere sponsor, Elite (een bedrijf wat gespecialiseerd is in geluid etc), kunnen gebruiken voor een generator. Elite heeft boxen aangeleverd zodat er tijdens de ronde muziek zou worden afgespeeld op de auto. Wel een heel leuk idee. Maar voor de boxen was natuurlijk ook stroom nodig en vandaar de generator. Dit hebben wij allemaal die dag geregeld, net zoals het ophalen van de auto en het regelen van een reservewiel en het installeren van het geluid en dergelijke. Hier zijn wij super druk mee geweest.

Diezelfde avond ging de ronde van start. Jorick begon geloof ik om 01:00 maar was om 23:00 al aanwezig voor de keuring van de auto. Het was een grote pick-up omdat een deel ook door natuurpark arikok gaat. Je hebt dan een grote sterke auto nodig om hier doorheen te komen. Helaas kregen de jongens pech in Arikok en hebben ze daar de run even stil moeten leggen. Een stang die in verbinding staat met de vering van de auto was losgeschoten. Nu was de vering links voor dus niks meer waard. Geen succes. Toch hebben ze besloten om door te rijden en zo de ronde af te maken. Fanny, Jaap en ik stonden aan het einde van de ronde bij het parkietenbos om de mannen aan te moedigen. Pascal was net klaar met lopen en Jorick ging het laatste stuk doen. Stiekem toch wel heel trots op ze als ik ze beide zo bezig zie. Na de wissel zijn wij doorgereden naar de kazerne waar de finish zal plaatsvinden. Dit was allemaal rond 05:00 in de ochtend.. vroeg!! Hoe laat ze precies binnen zijn gekomen en wat de precieze tijd is wat ze gelopen hebben weet ik niet meer. Wel weet ik dat het een prima tijd was en dat ze uiteindelijk 5de zijn geworden. Ik ben trots! Niet alleen op Jorick en zijn collega's maar ook op Fanny en Jaap die zo vroeg zijn opgestaan tijdens hun vakantie om Jorick aan te moedigen. Hartstikke lief!

Dit weekend gaan we ook weer hopi mooie momenten meemaken. Ik heb nu al opgevangen dat Fanny en Jaap morgen voor ons gaan koken! Wat een verwennerij! En zondag ga ik meedoen aan Funstacle. Doe ik ook eens sportief! haha. Samen met Claudia, Christy, Mandy en Pommelien vormen we een team van vijf blonde meiden. We heten dan ook de Blondies. We kunnen veel geluk gebruiken dus duim maar voor ons ;)

En dan wil ik nog even delen dat ik ontzettend blij ben dat Diego ook op Aruba is. Vannacht kwam hij ons zoals vanouds wakker maken voor knuffels. Die lieve schat maakte mij wakker toen hij wild stond te trappelen op mijn hoofdkussen. Ik lag lekker Jorick te lepelen. Draaide mij op en hup Diego sprong meteen tussen mijn armen. Even twee rondjes draaien en hij laat zich op zijn rug vallen zodat ik hem lekker op zijn buikje kan aaien. Wat een geluk. Lekker spinnen en kwijlen (Diego kwijlt als hij iets lekker vind). Na een tijdje val ik langzaam weer in slaap en stop ik ook met aaien. Dat was natuurlijk niet de bedoeling en ik krijg meteen twee pootjes in mijn gezicht. Of ik even verder wil gaan met knuffelen. Ik altijd, dus ik begin hem weer te aaien. Uiteindelijk ben ik het wel zat (overal haren in bed want hij verhaart nog erg) en draai me dus om naar Jorick. Op dat moment draait Jorick zich ook om en springt Diego tussen ons in. Of we hem nu beide willen aaien. Nou vooruit dan maar. Jorick aaien en ik aaien. Diego kan zijn geluk niet op. Toen we beide stopte met aaien ging Diego bij Jorick knuffels halen. Uiteindelijk heb ik hem maar wat eten gegeven en ben ik weer bij Jorick in bed gekropen. Als het aan Diego ligt gaat het zo de hele nacht door. Voor mij zijn dat hele dierbare momenten. Blij met mijn lieve kat, mijn lieve vriendje en ook met Donnie die bij ons voeteneinde lag. Gezinnetje is voor nu compleet <3

Welterusten allemaal!